Misschien heb je hem wel eens voorbij horen komen, de uitspraak “Frankrijk is heel leuk, jammer dat de Fransen er wonen”. Door de jaren heen is de Fransoos gelukkig wat aimabeler geworden richting hun bezoek, maar helaas heeft die omslag Parijs nog niet helemaal bereikt. Het arrogante kleeft nog steeds aan een groot deel van de Parijzenaren en behulpzaam zijn vindt nog niet iedereen een deugd.
Ik generaliseer nu natuurlijk wel een beetje, maar zo kwam het wel op mij over toen ik laatst sinds een hele lange tijd weer eens in de Franse hoofdstad was. Ik ben een grote fan van Londen en ik weet dat deze stad met Parijs vergelijken hetzelfde is als appels met peren vergelijken, maar ik ga het toch doen! Wat meteen opvalt is dus het gedrag van ‘de Parijzenaar’. Moet je in Londen (en trouwens in heel Groot-Brittannië) van goeden huize komen om als eerste je verontschuldigingen aan te bieden (zelfs als jij op de tenen van een Brit gaat staan zal hij/zij zich verontschuldigen), in Parijs ga je het woord sorry (excusez le mot) niet gauw horen. Niet zij, maar jij loopt in de weg!
Hebben ze in Londen op bijna iedere straathoek een overzichtelijke plattegrond neergezet, in Parijs heb je door het gebrek daaraan een goeie gedetailleerde plattegrond nodig vanwege de wirwar van straten, of Google je je een slag in de rondte, zeker als je specifieke adressen zoekt. Die Eiffeltoren of Arc de Triomphe, die vind je wel, maar we gaan natuurlijk voor de leuke, kleinere wijken. En je kent de Parijzenaar intussen wel naar aanleiding van m’n inleiding, vertwijfeld kijken vanachter je plattegrond werkt hier helaas niet, daar waar de Londenaar al klaar staat met z’n vangnet zodra je maar stil gaat staan! En van de mensen die zijn aangesteld om de hulpeloze toerist bij te staan moet je het ook niet hebben want mij vielen zelfs rollende ogen ten deel toen ik iets vroeg bij de informatiebalie van Gare de Lyon. En nee, mijn vraag was niet dom maar geheel legitiem! Trouwens een tip voor reizigers met een volle blaas op Gare de Lyon, als je in hal 3 bent en je moet naar hal 1, via hal 2, wacht dan niet met plassen totdat je in hal 1 bent, want de borden verwijzen je weer terug naar hal 3. En dat zijn flinke afstanden, het is maar dat je het weet.
Maar op deze manier krijg ik jullie dus nooit naar deze mooie stad, dus we gaan het over een andere boeg gooien! Natuurlijk zijn er aardige Parijzenaren en genoeg leuke adresje om naar toe te gaan. Ga vooral van het gebaande pad af, tenzij je voor het eerst naar Parijs gaat, want dan zijn er natuurlijk een paar verplichte (toeristische) nummers.
In mijn vorige blog schreef ik over de wijk Le Marais, nu neem ik je mee naar Quartier Pigalle en dan met name het zuidelijke gedeelte. Op internet kwam ik daarvoor de benaming SoPi (South Pigalle) tegen, maar toen ik er de eigenaar van Le Rocketship (13 bis rue Henry Monnier) mee confronteerde vertelde hij me dat die naam waarschijnlijk bedacht was door een Amerikaanse toerist, want er was geen enkele Parijzenaar die deze naam gebruikte. Zij noemen dit gedeelte La Nouvelle Athenes. Die naam kon hij me niet verklaren, dus moest hij wel weer toegeven dat SoPi nog niet zo slecht bedacht was. Intussen heb ik ontdekt dat La Nouvelle Athenes is ontstaan door de Oud-Griekse stijl die vroegere architecten gebruikten bij de bouw van huizen in dit gedeelte van Parijs. Le Rocketship is een winkel met een leuke mengelmoes van interieurartikelen, mooi papiermateriaal, kleine hebbedingetjes en de eigenaar zet ook nog eens hele lekkere koffie!
In dezelfde straat, op nummer 25, vind je Le Chat et la Souris. De eigenaar wekt de indruk een overjaarse hippie te zijn, die te midden van z’n grote, gevarieerde collectie LP’s het hoogste woord voert. Naast de platen verkoopt hij leuke vintage artikelen. Je bent wel gewaarschuwd, als je iets koopt loop je de kans op een soort Moi-aussi moment, oftewel un baiser sur la bouche, als extra blijk van dank voor de aankoop.
Eén van de leukste straten in deze wijk is Rue des Martyrs. Lunchen kun je er bijvoorbeeld op nummer 54 bij Le Pain Quotidien, één van mijn favoriete restaurants, ook als ik in Londen of Amsterdam ben. Van origine Belgisch, ontstaan vanuit een bakkerij, maar intussen kun je er heel wat meer eten dan lekker brood. Er is sowieso veel te vinden op etensgebied in deze straat. Kleine bakkerszaken, delicatessenwinkels en speciaalzaken (o.a. Spaanse charcuterie).
Loop zeker ook even binnen op nummer 17, bij één van de 6 vestigingen in Parijs van Altermundi. Hier vind je eco-vriendelijke kado- en designartikelen, zoals het potlood dat ik er kocht, gewoon om mee te schrijven, maar als ik het potloodstompje in de aarde plant groeien er viooltjes uit. Hiermee is ook meteen de vraag “waar word jij nou blij van” beantwoord! En mocht ik hiermee nou een groot bloemenveld met viooltjes krijgen zal ik daar een blog aan weiden.
De laatste tip is vooral voor de snoepkonten onder ons. Voor jullie is Käramell op nummer 15 een verplicht nummer. Naast het hele kleurrijke snoepgoed verkopen ze ook kleine kadoartikelen, al net zo kleurig. Na al die kilometers die je natuurlijk al hebt afgelegd kunnen die extra calorieën geen kwaad.
Ga je binnenkort ook naar Parijs? Vanaf € 35 heb je al een enkele reis met de trein. Ik wens je beaucoup de plaisir à Paris en als je leuke adressen hebt ontdekt: ik hoor het graag!