Deze titel heb ik natuurlijk in alle bescheidenheid gekozen als variant op ‘Onze man in Teheran’ van Thomas Erdbrink. Zowel het boek als de serie is een aanrader, en niet alleen voor wie Iran wil bezoeken. Alhoewel dat ook een aanrader is, Iran bezoeken!
Ik ben er in het voorjaar 3 weken geweest en heb me verbaasd over de diversiteit van dit land (40 keer zo groot als Nederland!). Oerwouden, bergen, met en zonder sneeuw, strand en zee, meren, grote steden naast kleine gehuchten met een paar lemen huizen, historische gebouwen, prachtige paleizen en moskeeën, zoutwoestijnen en zandwoestijnen met kleine, vruchtbare oases. Alleen die woestijnen veranderen al om de zoveel kilometer van aanzicht. Hou je camera dus altijd in de aanslag!
Misschien is Iran ook vooral een aanrader voor alle sceptici, die deze bestemming helemaal niet zien zitten. “Wat gaan jullie daar in hemelsnaam doen” en “is dat niet gevaarlijk?” kregen manlief en ik regelmatig te horen toen we onze plannen enthousiast met anderen deelden. Helaas is gebrek aan kennis voor veel mensen geen reden om geen (voor)oordeel te hebben. Alhoewel veel gebeurtenissen in Iran terechte onderwerpen zijn voor berichtgeving, horen we helaas vaak alleen maar over Iran als het gaat over de relatie met het westen, het nucleaire programma en de mensenrechten (of beter gezegd, het ontbreken van rechten). Een land waar je dus maar beter weg kunt blijven.
Toch weerhield het mij en manlief niet om, samen met Neda Kazemi van Ciran een mooie, individuele rondreis van 3 weken samen te stellen. Als iemand alle ins en outs van Iran kent is het Neda wel. Deze half Iraanse/ half Nederlandse, pittige tante is een kei in het in de lucht houden van een heleboel ballen en een vinger aan de pols.
Samen met haar Iraanse team heeft ze de begeleiding zo af weten te stemmen dat we op een manier door Iran hebben kunnen reizen die ons paste als een jas. Mèt hoofddoek voor mij, maar dat was voor mij geen struikelblok.
Daar wordt wel eens anders tegenaan gekeken. Na terugkomst kreeg ik een column van Catherina Keyl onder ogen. Zij was ook in Iran geweest. Ha dacht ik, altijd leuk om iets te lezen over de bestemming waar je net bent geweest! Nou ja, leuk…… Ze had het vreselijk gehad in Iran! Haar teveel naar achter geschoven hoofddoek werd meerdere keren rechtgetrokken, haar blote voeten waren aanleiding tot een verbale aanval, kortom, alom, kommer en kwel. Ik heb veel ‘teveel naar achter geschoven’ hoofddoeken gezien in Iran, vaak bewust ‘teveel naar achter geschoven’ hoofddoeken, want regels zijn er, ook in het strenge Iran, om aan je laars te lappen. Open schoenen, geen probleem.
Is Catherina Keyl nou net toevallig overal de zedenpolitie tegen het niet volgens de regels bedekte lijf gelopen? Eén keer pech kan, nou vooruit, twee keer ook. Maar dit lijkt me iets teveel van het ‘goeie’. Ik heb verschillende Iraanse vrouwen gesproken en die wilden allemaal van die hoofddoek af. Kan ik me ook alles bij voorstellen, zeker als het je ook nog eens wordt opgelegd door regels, in het leven geroepen door het andere geslacht. Hopelijk komt daar snel verandering in. Tot die tijd weten veel meiden en vrouwen dat ‘onding’ met zwier te dragen en de uiterste grenzen op te zoeken van wat kan en mag. Zogenaamd afgezakt dus en met haren zichtbaar.Deze ongeloofwaardige opsomming van kledingellende door La Keyl voegt volgens mij weinig toe. Noch aan een verbetering van het leven daar, noch aan objectieve informatievoorziening hier.
Ik heb ervaren dat heel veel inwoners van Iran oprecht blij zijn dat je hun land bezoekt. Ze snakken naar informatie over ons Westerse leven dat ze, net zoals wij hun leven, óók vaak vertekend zien. Ze willen trots het mooie van Iran aan je laten zien en zijn daarnaast over het algemeen niet bang om hun mening te geven over de tekortkomingen van het leven in hun land. Als regeringen elkaar uit de weg gaan betekent dat niet automatisch dat ‘wij’ dat ook moeten doen.
Zoals het spreekwoord luidt: onbekend maakt onbemind. Dus als je de kans krijgt om kennis te maken met het onbekende…..DOEN!
En om alvast in de stemming te komen: op zaterdag 21 oktober a.s. is om 17.00 uur de opening van de fototentoonstelling van Ciran, locatie Pages Bookstore Café in Amsterdam . Tot en met woensdagavond 25 oktober kun je hier foto’s van Iran zien, gemaakt door een groep reizigers (waaronder ik) die dit jaar met Ciran hebben gereisd.