logo

All I want. . . . . .

Het begon als een aantekening in m’n agenda: 22 december van 12.30-19.30 uur handletteren in Apeldoorn voor het goede doel.

Eind september kreeg ik een uitnodiging van Karin Joan van Maker Is Me. Zij was bezig met een project op verzoek van Royal Talens Foundation. Zij vroeg of ik zin had om met een aantal andere Lettering collega’s mee te doen in een benefiet actie t.b.v. 3FM Serious Request.

Is de paus katholiek? Natuurlijk wilde ik dat wel! Wat een eer om daarvoor gevraagd te worden. Zeker toen ik zag wie die andere Lettering collega’s waren. Niet zomaar de eersten de besten! Eerlijk gezegd zonk me de moed wel een beetje in de schoenen, bij het zien van de namen van de andere deelnemers. Sommige van hen kende ik al van Instagram, sowieso een mooie vergaarbak voor handlettering.

Maar ja, ik werd waarschijnlijk niet voor niets benaderd, dus ik ging er voor, met veel enthousiasme! En dat enthousiasme werd alleen maar groter naarmate het onderlinge contact intensiever werd. Dat er in het begin een paar hobbels te nemen waren werkte verre van stagnerend, sterker nog, niets zou ons meer tegenhouden, Apeldoorn, here we come!

Dat de meesten van ons op een gegeven moment op een multiple choice vraag op onze geheime Facebook-brainstorm-pagina als antwoord gaven “ik ben nog steeds enthousiast maar het is pittiger dan ik had verwacht” geeft wel aan hoe de vlag erbij hing na een aantal weken overleg, voorbereiden, Facebook- en groepsappberichten bijhouden. Dit bleek niet zomaar alleen op 22 en/of 23 december handletteren in Apeldoorn te zijn.

Ik kreeg steeds meer waardering voor Karin Joan en een paar anderen die haar ondersteunden in de voorbereiding. Ik was af en toe het spoor compleet bijster op het kleine schermpje van m’n mobiele telefoon.

Dat ik in de tussentijd ook nog regelmatig in het buitenland was maakte het nog wat lastiger. Tussendoor werk maken voor bijvoorbeeld een promo was roeien met de riemen die ik bij me had. Op afstand probeerde ik ook nog een paar donateurs van materialen binnen te halen. Voor de kinderkrukjes van IKEA is me dat helaas niet gelukt, maar ik was wel heel blij dat Judith Smits van Kinderkoffertjes ons wilde ondersteunen door paperbags en kinderkoffertjes in diverse maten aan ons te doneren. Supermateriaal om op te handletteren!

Intussen hadden diverse Lettering collega’s de (lokale) krant, tv en radio al net zo enthousiast gekregen als wij dat waren. Mijn persbericht en telefoontje naar dagblad De Limburger bleef helaas zonder resultaat. Toch jammer, met 3 letteraars in het team uit Limburg.

Ons plan begon een beetje op een olievlek te lijken, steeds groter, steeds meer aandacht, steeds meer ideeën, steeds meer materialen. Ons streefbedrag was intussen ook vastgesteld: € 1.500, dat zou mooi zijn! We hadden dus een doel om naar toe te werken. Het team was intussen gegroeid naar 25 deelnemers, 23 vrouwen en 2 mannen. Sommigen zouden 2 dagen aanwezig zijn, anderen alleen op vrijdag of zaterdag.

Ik stond op vrijdagochtend in de startblokken, klaar voor vertrek met een groot koffer vol met kinderkoffertjes, paperbags, eigen creaties en tekenmateriaal (gedoneerd materiaal zou voor me klaar liggen in Apeldoorn), snoep en 4 krentenbollen. Wie maakt me wat! Bij aankomst in Winkelcentrum Oranjerie in Apeldoorn, de plek waar we 2 dagen zouden handletteren, stapte ik in het figuurlijke warm bad. Ondanks dat ik nog niemand persoonlijk kende was meteen te merken dat onze neuzen dezelfde kant op stonden en dat we dit klusje samen gingen klaren.

Al voordat we in Apeldoorn aan de slag gingen waren we ons streefbedrag voorbij, sterker nog, één donatie was al zo groot als ons streefbedrag! Naast de gewone donaties ontvingen we ook veel geld via de loterij, met veel mooie prijzen van onze donateurs in de prijzenpot. Aan het einde van de zaterdag kon een afvaardiging van ons team dan ook heel trots een cheque van € 10.083 aanbieden bij het Glazen Huis. Dit bedrag was boven alle verwachting!

Naast al die positieve reacties op onze actie in het bijzonder en de doelstelling van Serious Request in het algemeen kwamen er helaas ook negatieve reacties voorbij. Eén van onze workshops moest worden afgeblazen vanwege extreem negatieve reacties. Die negatieve reacties zag je ook op Facebook voorbijkomen: “zolang er hier nog mensen naar de voedselbank moeten geef ik niet aan Serious Request”. Het doel van Serious Request dit jaar is door crisis verscheurde families weer bij elkaar brengen. Het Rode Kruis probeert zoveel mogelijk vermisten op te sporen en het contact te herstellen. Het verbaast me altijd wat mensen in hun reacties op dit soort acties tegen elkaar weg (durven) strepen, alsof het één met het ander te vergelijken is. Hoe schrijnend het moeten halen van je eten bij een voedselbank ook kan zijn, zolang je dat samen met je kind(eren) kunt doen, lijkt me de vergelijking met het doel van Serious Request van dit jaar mank te gaan. Het kwijtraken van je ouder of je kind in een levensbedreigende situatie is een vreselijke gebeurtenis. Een in ons toch behoorlijk beschaafde, rustige, veilige Nederland ver-van-ons-bed-show. Jammer dat het sommigen niet lukt om zich te verplaatsen in de situatie van deze meer dan 4 miljoen mensen die op zoek zijn naar hun dierbaren. MEER dan 4 miljoen mensen! Dat zijn een heleboel Amber alerts…….

Wat zou het fijn zijn als mensen vanaf nu bij dit soort goede-doel acties geen appels met peren meer vergelijken. Ik zeg niet dat iedereen moet doneren aan Serious Request, of iedere willekeurige andere actie. Vooral niet doen als je er niet achter staat. Maar ben je het niet van plan hoeft de rest van Nederland dat niet te weten, niet doneren volstaat.

Ik ben heel blij en trots dat ik deel heb uit mogen maken van het Serious Lettering Team dat, dankzij al die mensen die onze actie een warm hart toe hebben gedragen, € 10.083 heeft kunnen doneren aan het Rode Kruis, dat hiermee hopelijk heel veel door crisis verscheurde families weer bij elkaar kan brengen. That’s All I Want…..